詞目 平洋
音讀 pênn-iûnn/pînn-iûnn 
釋義 平原、平地。平坦廣闊的原野。例:山頂一蕊花,毋值平洋一枝草。Suann-tíng tsi̍t luí hue, m̄ ta̍t pênn-iûnn tsi̍t ki tsháu. (山上的一朵花,比不上平地的一根草。俗語,比喻人懷才不遇。) 
異用字 平陽
近義詞 平埔
反義詞 山坪山地
引用網址